10902267հաւանաբար ժԶ դար։
ընդարձակ ձեռագրի մը առաջին թերթն է, որմէ մնացած է 6 թուղթ։
թուղթ։
արդի ստուարաթուղթ։
լաւ։
միայն սկիզբը, կարմիր գրիչով։
կարմիր։
տե՛ս Նկարք։
չունի, սակայն լուսանցազարդի ձեւով՝ թղ. 15ա, կը ներկայացնէ ճգնաւոր մը՝ բռնած երկար գաւազան։
թղ. 15ա, փոքր եւ նուրբ, կարմիր եւ կապոյտ գոյներով։
Տրապիզոնի Առաջնորդ Գարեգին Եպս. Սրուանձտեան նուիրած է Հ. Ղեւոնդ Ալիշանի, 1887ին։ Բովանդակութիւն. 1. Թղ. 15ա. «Տեառն Ներսէսի Կլայեցւոյ Շնորհալի Կաթողիկոսի եւ աշխարհալոյս վարդապետի արարեալ, պատճառ տասն խորանաց սուրբ աւետարանին, վասն գունոցն երանգոց եւ զանազան հաւուցն եւ սեղանոցըն եւ խաչիցն. Առաջին սեղանն չորս դեղօքն, կապուտակ, ծիրանի, կարմիր եւ սպիտակ»։ Թղ. 15ա. «Ապա երկրորդ խորանն համապատիւ նմին...»։ Թղ. 15ա. «Իսկ երրորդ խորանն նմանապէս դեղաւքն ի խորհուրդ աստուածայայտնութեանն...»։ Թղ. 15բ. «Իսկ չորրորդ խորանն յայտնէ զդէմս եկեղեցւոյ...»։ Թղ. 16ա. «Իսկ ութերորդ եւ իններորդ եւ տասներորդն համազոյգ միմեանց...»։ Ապա թուղթ մը ինկած է։ Թղ. 17ա. «Իսկ տասն խորանացն պատճառ նախ այն է որ գրեալն է...»։ - Վերջ թղ. 20բ. «Եթէ տեսանիցես ի ցրւացանկն, այբ կարմիր, այն բանին չորս աւետարանն վկայեն. եւ թէ բեն կամ գիմ կամ դայ, նա երեքն համաբարբառ են։ Եւ թէ ե. կամ զ. կամ է. կամ ը. կամ թ., նա երկուսն համաբարբառ են։ Եւ թէ ժ. նա առանձինն է, որ այն բանն յայլոքն չկայ»։ Ձեռագրիս առաջին մասը, ԺԸ դարու գրչութեամբ, հաւանաբար Տէր Կոմիտաս քահանայ Քէօմիւրճեանի ձեռագիրն է. գրի առած է իր ճամբորդութիւնը դէպի Երուսաղէմ։ Ունի սա հատուածները. 2. Թղ. 1բ. «(Տաղ). Պիր տիլպէրին սէվտասի վար պաշըմտէ, օնուն իչըն տօնալըրըմ ցու տաղի» (6 տուն. նոյնը կրկնուած է թղ. 3. Թղ. 2ա. «(Տաղ). Կայտառ անձամբ դէմք սխրալի, գեղեցկագոյն եւ ցանկալի» (3 4. Թղ. 3ա. «Այսօր ցընծայ պիւլպիւլն ա՛հ զի գարունն մերձ է, պարարտացեալ երկիր օմ զծաղկունս արձակէ» (սկ. Ա-Դ. ստորեւ գրուած է. «Այս եղեւ ի մէջ ղայրխին Մաւռօ Մօլոզ գնալն, ի Տէր Կոմիտասէ»)։ 5. Թղ. 4ա. «Պատմութիւն ոտանաւոր ասացեալ ի սուրբ Երուսաղէմ, վասն սուտանուն վարդապետաց յոմանց, զոր ինչ անկարգ իրս արարին, զոր ոչ վայելէր կարգաց եւ անուանց նոցին, յոգեալ յումեմնէ երիցու Կոստանդինուպօլսեցոյ, որ հանդիպեալ եղեւ անդ այնմ ամի. Ի թվականի մերոյ ազգիս հայկական, հազար հարիւր յիսուն ամքըն որ լըցան (1701), ելեալ յԻստամպօլու ուխտաւորք համայն, գրնալ ի Պաղեստին յերկիրն աւետման» (60 տուն)։ 6. Թղ. 10ա. «(Օրագրութիւն ճանապարհի). Մայիս ԺԶ. առաւօտուց կայք ի դէմ Սխզու եւրիմանլղ, մինչ ի կէսօր թիով հազիւ կարաց ելանել ի ներքի պողազէ Սխզին, եւ ելաք...»։ - Վերջ 10բ։ 7. Թղ. 11ա. «(Տաղ). Առ ձեզ հայրք եւ եղբայրք սրտէ սիրեցեալք, զայս իրս զեկուցանեմ արդէն արեցեալք» (սկ. «առ ազգ»)։ 8. Թղ. 12ա. «(Տաղ). Ի խորոց կարդալօվ սրտիս հառաչեմ զանօրէնութիւնս իմ ես ինձէն գիտեմ, բանալօվ ըզշրթունս» (սկ. «Պետրոսէ»)։ 9. Թղ. 13ա. «Գոհացողական երգաբանութիւն առ կոյսն Տիրամայր, վասն ազատելոյ ի վտանգէ նաւաբեկութեան, հանդերձ յիշատակութեամբ անցից վտանգին. Ի ձայն գոհութեան կանխեմ նուագել, ըզնուագս հրաշից մօրն ողորմութեան» (սկ. «Ի Հայր Սուքիասէ վարդապետէ Մխիթարեան»)։ 10. Թղ. 14ա. «(Տաղ). Պաղատելով գոչեմ առ քեզ տէր Յիսուս, տէր Յիսուս, գանգատ ունիմ քեզ ասելոյ լուր ինձ ողբալոյս» (սկ. «Պետրոս»)։