1611
109
ԺԷ դար։
նօտր մանը։
Ա-ԻԱ։
թուղթ սպիտակ։
դրոշմազարդ սեւ կաշի, միջուկը բարակ տախտակ. զոյգ փականքները կորսուած են։
բաւարար։
եւ այլ ծանօթութիւններ կը պակսին։
եւ այլ զարդեր չունի։
կարմիր թանաքով։
սկիզբը ութը թուղթ, աւարտին՝ էջ 492-499։
ունեցած ենք 1791էն առաջ։ Մատեանս է Յովհան Ոսկեբերանի Մեննութիւն Յովհաննու Աւետարանին, որ ամբողջովին նման է 1717ի տպագրին հետ։ Ունի հետեւեալ կարգը. Թղ. 1ա. «Սրբոյն Յոհաննու Ոսկեբերանի Կոստանդինուպօլսի հայրապետի, մեկնութիւն Աւետարանին որ (ըստ) Յովհաննու. Ի հանդիսի աստ արտաքին աշխարհականքդ, յորժամ բռնաւոր մարտիկ զոք մեծազօր յաղթական պսակեալ ուստեք լսիցեն, համագունդ խուռն(ըն)թաց առհասարակ ամենեքեան ի վերայ դիմեն...»։ Թղ. 261բ. «Սրբոյն հօրն մերոյ Յոհաննու Ոսկեբերանի, գիրք երկրորդ, մեկնութիւն Յոհաննու սուրբ Սւետարանին. Ասէ ցնոսա Յիսուս. Ամէն, ամէն ասեմ ձեզ, եթէ ոչ կերիջիք զմ(արմ)ին Որդւոյ մարդոյ եւ արբջիք զարիւն նորա, ոչ ունիք զկեանս յանձինս. Յորժամ յաղագս հոգեւորացն խօսիմք, մի՛ լինիցի ինչ յանձինս ձեր կենցաղական եւ երկրաւոր...»։ - Վերջ թղ. 487ա։ Թղ. 487ա-491ա. «Յիշատակարան գրոցս ըստ պատշաճի յանկման. Զաստուածպետականն բոլոր գոյութիւնն թէ զինչ երբեք իցէ...» (հմմտ. Մաթեւոսեան Ա., «Հայերէն Ձեռագրերի Յիշատակարաններ, Ե-ԺՐ դդ.», Երեւան, 1988, էջ 145-150)։