875
1308
հաւանաբար գրուած է 1280 եւ 1215 տարիներուն միջեւ։
բոլորգիր ընտիր։
Բ-ԺԵx12 (Բ՝ 11 թղ., Ե՝ 10 թղ., ԺԵ՝ 3 թղ.)։
թուղթ հաստ դեղնագոյն բամպակեայ։
նոր լաթակազմ։
շատ լաւ. սակայն թերի է սկիզբն ու միջանկեալ։ Անվարժ ձեռք մը շատ մը լուսանցնքեր աղտոտած է՝ գծագրութեան փորձերով -
եղած են՝ Սիմոն վրդ. Ապարանեցի, Գրիգոր Հիզանցի, Գրիգորիս Կաթողիկոս Աղթամարցի, Յովհաննէս Ներսէսեան, որմէ 1876ին գնած է Սերովբէ Ալիշան եւ նուիրած է Ս. Ղազարու մատենադարանին։
սկիզբը երկու թուղթ, երկաթագիր, կը բովանդակէ Ղկ. Ը 43-51, 40-53. վերջաւորութեան ունի այլ Ձեռագրի երկու թուղթեր, մանր երկաթագրով, կը բովանդակէ Յովհ. Ի 6-13։
սակաւք միագոյն եւ հանգուցագիր։
կարմիր։
չկան, սակայն յետին դարու անվարժ ձեռք մը գծած է պեխաւոր մը՝ սուր ի ձեռին՝ թղ. 116բ. երկու անձեր, թագ ի գլխուն, նստած դիրքով՝ թղ. 156ա. ձի եւ ձիաւոր՝ թղ. 180բ։
եւ այլ զարդեր չունի։
ունի երեք տեղ միայն, կարմրագոյն։
չկան։
Բնագրին գրչութեամբ 1. Թղ. 26բ. «Զախտապաշար գրաւղս Վասիլ յիշեսջիք ի Քրիստոս»։ Բնագրէն տարբեր գրչութեամբ. 2. Թղ. 38բ. 155բ. «Ես Սիմոն վարդապետս Ապարանցի զայս գիրս գրեցի»։ 3. Թղ. 46բ. «Ես Գրիգորս եմ Հիզանցի, Զգրքիկս շատ վայելեցի, Այլ յետոյ ում եւ հանդիպի, Թող ինձ ասէ Տէր ողորմի»։ 4. Թղ. 56բ. «Ես Գրիգորս եմ ի Հիզնայ, Ձեզ կենդանեացդ հող ու ծառայ, Թէպէտեւ ես մարմնով մեռայ, Բի ձեր տեսոյն անջատեցայ, Դու ողորմի ինձ աղերսեայ, Զի յառաջես տիրի սրմայ, Սի կայ մնաց ով որ կարդայ»։ 5. Թղ. 65բ. «Գիրքս ազնիւ այգոյն նման, Ով տեսանէ առնու զիւր համ, Ծասքէ մտօք ախորժական, Եւ իմանայ զկենցաղս ունայն»։ 6. Թղ. 156բ. «Ի թվ. ՊԺԱ (1362) մեկնեցաւ Շնոխաւոր զաւակն Կուռճիբեկին ըՍտ(եփ)անոսն, յամսեան Հրոտի ԻԵ, պատ(կ)եր աւուրն երկուշաբաթ, տանուտէր տարոյն Եկաւորն»։ 7. Թղ. 180ա. «Ես նուաստ ծառայ սուրբ Խաչիս, Գրիգորիս Կաթողիկոս, վերստին կապեցի զպատմայգիրքս զհնացեալն ի բազում ժամանակեաց, ի թվականութեանս Հայոց ՌԷ (1558), ի թագաւորութեան Հոտքարին եւ ի ղանութեան Վանայ Ղուբաթ Փաշին, Պարսից թագաւորութեան Շահ Դայմազին, իը տարի զհայոց աշխարհս ի տառայպանք պահեցին, յետոյ բարիշան եւ կանք դեռ եւս ի կա(ս)կածի. եւ տէրութիւն Ոստանայ Ձէլալ Հանի, որ է Շամոյ։ Որք հանդիպիք սմայ լի բերանով ասացէք զԱստուած ողորմին Գրիգորիս Կաթողիկոսին, կապողի սորայ, եւ ծնողացն իմոց պարոն Ասքանդարին եւ Գուլանփաշին. ամէն»։
տե՛ս ՍտաԲովանդակութիւն. Թղ. 1ա. «(Սմբատայ Սպարապետի՝ Տարեգիրք. Ի ժամանակս թագաւորութեան Յունաց Ռոմանոսի...)»։ Ձեռագրիս առաջին թերթը ինկած ըլլալով չունի սկզբնաւորութիւնը որ դրինք, առնելով տպագրութենէն. ներկայ Ձեռագիրը կը սկսի «մեզ հարկատու. առին ի մէնջ զօրավար եւ ետուն մեզ գիր ծառայութեան. գնացաք ի Տիբերիա, ուր տէր մեր Յիսուս Քրիստոս շրջէր եւ առնէր զաստուածային նշանն»։ - Վերջ թղ 179բ. «Եւ հանեալ զդանակն եհար ի վերայ կրծից արքային, եւ թագաւորն ընդոստեաւ եւ զձեռն աջոյ ընդդէմ սրոյն տարեալ, եւ նա կրկնեալ զսուրն եւ Պակասաւոր է Ձեռագիրս թէ՛ միջանկեալ եւ թէ վերջաւորութեան։ Իսկ բովանդակութիւնը հաւատարիմ կերպով արտագրած եւ հրատարակած է մեր միաբաններէն՝ Հ. Սերովբէ Վրդ. Ագըլեան, «Սմբատայ Սպարապետի Տարեգիրք» (Վենետիկ, 1956) տիտղոսով, ուր կարելի է գտնել անդրագոյն ծանօթութիւններ Ձեռագրիս մասին։