1050196ԺԷ դար։
նօտր։
5։
թուղթ։
դրոշմանիշ կաշի, միջուկը ստուարաթուղթ։
լաւ։
չունի։
թղ. 15-46ի՝ կարմիր։
չկան։
թղ. 47ա-62բ։
Բնագրին գրչութեամբ. 1. Թղ. 31ա. «Ով ընթերցող այս սուրբ գրոյս, վասն սիրոյն Քրիստոսի եւ ձեր ահեղ ատենին, այս գարշ երեսս ի ձեզ ի մոխիր, ես գրիչս չեմ արժանի ողորմութեանն Աստուծոյ. ապայ աղաչեմ զձեզ լալով, որ սուրբ հարցս բարեխաւսութեամբ մի բերան Աստուած ողորմի հանէք իմ ծնօղացն Մուրատին, մեծ մաւրս եղբաւր Մխիթարին, իմ մայր Խանաղին, քվերցս Աղայնանային եւ ամենայն արեան մերձաւորացն. ամէն»։ 2. Թղ. 46ա. «Զեղկելի գրիչս զԳրիգորիս, անուամբ եւեթ վարդապետ, հանդերձ մերայնօք. ամէն»։
30 Յունուար 1759ին Հ. Մկրտիչ Վրդ. Անանեան Պոլիսէն բերած է Ս. Ղազար։ Մատեանս է մասն Գրիգոր Նարեկացիի Մատեան Ողբերգութեան, գրուած առաջին գրիչէ մը, եւ այլ գրութիւններ՝ գրուած Գրիգորիս վարդապետէ մը։ Ունի հետեւեալ կարգը. 1. Թղ. 2ա. «(Բան) Գ. Վերստին յաւելուած կրկին հեծութիւն նորին Գրիգորի առ նոյն աղերս մաղթանաց բան, ի խորոց սրտից խաւսք ընդ Աստուծոյ. Տէր իմ Տէր, տուիչ պարգեւաց ինքնաբուն բարի, ամենից սիՉունի ամբողջ բնագիրը, այլ քաղուածաբար Բաներէն կան միայն Բ, Ե-Ը, ԺԷ, ԻԴ, ԻԸ, ԻԹ. սա վերջինս կը մնայ կիսատ։ 2. Թղ. 15ա. «(Ներսիսի Լամբրոնացւոյ, Մեկնութիւն պատարագի, հատուած). Պաւղոս ի թուղթսն ողորմութիւն առնէին եկեղեցիքն հեթանոսաց ի ձեռս նորա աղքատացըն, որ էին յԵրուսաղէմ եւ աղօթիցն էին պարապեալ։ Իսկ զհատուցումն պահանջել եւ ոչ երբեք ի գրոց լուաք։ Գրիգոր. Կամիմ պարզաբար ուսանել, զի՞նչ էին աղքատքն կամ որպէս լինէր նոցա ողորմութիւն։ Ներսէս. Գործք առաքելոցն պատմէ...»։ - Վերջ թղ. 17բ. «Սիմոն զայս հաւատս առ շնորհն Քրիստոսի ոչ ունէր թէ նա մահուն իւրոյ պարգեւ առ զնոյնն եւ ձրի բաշխէր աշխարհի. եկն առ Պետրոս ի վաճառաշահութիւն» կը մնայ կիսատ։ 3. Թղ. 18ա. «(Անանիայի Շիրակացւոյ) Վասն խոնարհութեան. Արդ որպէս ասէ առաքեալ ամենայն խոնարհութեամբ զմիմեանը(ս) լաւ համարել քան զանձինս։ Արդ զամենայն ասելով յայտ առնէ եթէ բազում են մասունք»։ - Վերջ թղ. 21. «յորմէ ոչ երկրորդ կամովք եւ երկիւղիւ, այլ առաջնովն եւ սիրով մնայ ի պաշտօնն Աստուծոյ, որում փառք»։ 4. Թղ. 21ա. «Անանիայի Շիրակացւոյ ասացեալ յաղագս զղջման արտասուաց, ի խնդրոյ Գրիգորի միայնակեցի. Ով աստուածասէր եղբայր, խնդրող սիրոյն Աստուծոյ, բանն որ աղաչեցեր յիս յաղագս զղջման եւ արտասուաց»։ - Վերջ թղ. 31ա. «Յորմէ եւ դու մի՛ ծուլասցիս հասանել շնորհին որ խոստացելոց բարեացն արժանի առնէ ի Քրիստոս Յիսուս ի տէր մեր, որում փառք յաւիտեանս. ամէն»։ 5. Թղ. 31ա. «Երանելոյն Եփրեմի ասացեալ Յաղագս ապաշխարութեան. Ասէ երանելի մարգարէն Եղեկիէլ, անօրէնն եթէ դարձցի յանաւրէնութեանց իւրոց զոր արար, եւ արասցէ արդարութիւն եւ ողորմութիւն, կելով կեցցէ»։ - Վերջ թղ. 45ա. «Արդ, որ ոք ունիցի ականջս լսելոյ լուիցէ եւ իմանայցէ եւ վայելեսցէ ի բարութեանցն ի ձեռն խոստովանութեան եւ ապաշխարութեան պարգեւացըն, որ փառօք պսակէ եւ ի գահոյս հանգու ցանէ ի Քրիստոս Յիսուս ի Տէր մեր, որում վայելէ փառք իշխանութիւն եւ պատիւ, այժմ 6. Թղ. 45ա. «Ոգեշահ խրատ յաղագս խոստովանութեան, ասացեալ ի սրբոց հայրապետաց. Բարի պարգեւք եւ մեծ երախտիք է մեզ խոստովանութիւնն որ տվեալ է յԱստուծոյ, եւ մեք տգիտութեամբ զրկիմք ի շնորհացն Աստուծոյ»։ - Վերջ թղ. 46ա. «յետ մահուն չկայ իշխանութիւն եւ յոյս փրկութեան կամ այլ հնար՝ զոր տէրն մեր Քրիստոս փրկեալ ւազատեսցէ զամենայն հաւատացեալս անուան իւրոյ»։ 7. Թղ. 46ա. «Յաղագս ժե նշանաց որ լինելոց է յետ սատակման նեռին, նախ քան զգալուստն Տեառն մերոյ Քրիստոսի Աստուծոյ. Զկնի սատակման նեռին մնասցեն քառասուն աւուրք մինչեւ ի կատարած աշխարհի, այսինքն մինչ ի միւսանգամ գալուստն Քրիստոսի»։ - Վերջ թղ. 46բ. «այժմ ճշմարտապէս ճանաչեմք զնա եւ տեսանեմք զնշան բեւեռացն, եւ կոծեսցեն զանձինս իւրեանց մեծապէս»։