1151
1344
ՌՃԶ - 1657։
նօտը։
կը պակսին Ա-ԺԹ թերթերը, մնացած են՝ Ի-Լx12 (Ի՝ 5 թղ.)։
թուղթ։
լաթակազմ, միջուկը ստուարաթուղթ։
շատ լաւ։
անյայտ։
թռչնագիրք։
կարմիր, կապոյտ կամ բաց կարմիր։
սակաւք, կարմիր գրիչով։
եւ այլ զարդեր չունի։
էջ 242-3։
Բնագրին գրչութեամբ. 1. Էջ 241. «Գետնամած երկրպագութեամբ գոհութիւն Քրիստոսի Աստուծոյդ իմոյ որ զօրացուցեր յայս կէտ ժամանել։ Աղաչեմ զվայելօղքդ զգրիչս ծնօղիւքս յիշել՝ առ իմոց թողութիւն։ Գրեցաւ ՌՃԶ (1657) Հոկտ. Ժ»։ 2. Էջ 195. «Զգծող տառիս զչարասէր եւ մեղաց կարօտ Մկրտիչ լեհցին աղաչեմ ի տէր 3. Էջ 175-176. «Մեծամեղք ամբարիշտ ոչ մտանեն ի դատաստան, ալ ի դժոխս գնան, եւ մեղաւորք մտանեն ի դատաստան կիսասուրբ. իսկ սուրբքն ոչ մտանեն ի դատաստան եւ այժմ առ Քրիստոս են»։ 4. Էջ 176. «Ողորմութիւն որպէս օգնէ տուողաց կամ որպիսի դիտաւորութեամբ 5. Էջ 178-179. «Չոր ինչ մարդ գործեաց մարմնով՝ միայն այն գնա(յ) ընդ իւր։ Միայն արդարոց թաղման օգտէ աղօթք, եւ անգեղջ մեղուցեալ մեռելոց՝ ոչ հրամայէ աղօթիւք քահանայական թաղել»։
Մսեր դպիր նուիրած է Հ. Մինաս Վրդ. Բժշկեանի, ի Խրիմ. Ձեռագիրը Վենետիկ հասած է 1842ի Յուլիս ամսուն։ Բովանդակութիւն. 1. Էջ 1. «Ի խնդրոյ հարցման երից եղբարց, քննութիւն կարգաց եկեղեցւոյ եւ բացատրապէս որոշումն արտաքուստ մտեալ ի սա նորաձեւութիւն. Սկիզբն առաջի եդեալ բանիս գոհութիւն զԱստուծոյ կարգեմք, զի շարժեաց զտղայական իմաստ եղբարց մերոց, բռնադատել զմեզ ի խնդիրս որ զօգուտն տնօրինէ» (հմմտ. Ներս. Լամբր. Ե., Ձեռ. թիւ 795 §§ 3-41)։ 2. Էջ 195. «Ներսէսի եպիսկոպոսի Կիւլիկեցւոյ Տարսոնի, խորհրդածութիւն վասն ուղղափառ հաւատոյ եկեղեցւոյ որ ի սուրբ Երրորդութիւնն եւ ի տնօրէնութիւնն Քրիստոսի. Հաւատամք իմացականիս գիտութեամբ զԱստուած նախ քան զամենայն եղականքս» (հմմտ. Ներս. Լամբր. Ե., § 2)։ 3. Էջ 220. «Մեկնութիւն սաղմոսին որ նախ քան զսգեստաւորելն. Յիշեա տէր զԴաւիթ եւ զամենայն հեզութիւն նորա. Դաւիթ անուամբն զորդին Դաւթի կոչեմք զՅիսուս, որ թագաւորեաց ի վերայ»։ 4. Էջ 227. «Մեկնութիւն աղօթից զոր քահանայն ասէ. Ոչ ոք արժանի. Զաղօթս զայս ոչ եթէ ի պէտս փրկութեան ժողովըրդեանն մատուցանէ, որպէս եւ զայլսն զամենեսեան, այլ միայն իւր վասն խօսի ընդ Քրիստոս»։ 5. Էջ 234. «Ընդէր քահանայն առ հայր մատչի աղօթիւք եզականապէս զկնի ձեռին մատանց ծայրիցն լուացման, եւ ոչ առ որդի կամ առ հոգի. Երրորդութիւնն սուրբ համաբուն է»։ - Վերջ էջ 241. «Առ որ եւ խօսիմք ընտանեբար իբրեւ զհաղորդք նորին որդւովն իւրով Յիսուսիւ Քրիստոսիւ ասելով այսպէս. Տէր Աստուած զօրու.։ Որում փառք յաւիտեանս. ամէն»։ 6. Էջ 244. «Ընդդէմ անհաւատից վասն մարմնոյն Քրիստոսի որք տարակուսին. Հարցանեն անհաւատք եւ ասեն, թէ որպէս կարէ լինել որ հաց փոխիցի ի մարմինն Քըրիստոսի։ Պտխ. Բազում կերպիւ կարեմք համեմատել»։ - Վերջ էջ 246. «Եւ այսպէս կամ այլ գեղեցիկ տալ պատասխանի անհաւատից եւ զչար կարծիս նոցա տապալել ի փառք Քրիստոսի Աստուծոյ մերոյ. ամէն»։