1156106նօտր։
Ա-Ե։
թուղթ։
սեւ կաշի, միջուկը տախտակ։
բաւարար։ Երկու հատուածներ են (թղ. 114, 16-62), որոնք կազմուած են միասին։ Գրիչներն ալ տարբեր եղած են։
սակաւք, կարմիր գրիչով։
կարմիր։
երկրորդ մասին մէջ, կարմիր գրիչով, վարժ ձեռքով։
եւ այլ զարդեր չունի։
թղ. 1ա-բ, 47ա-62ա։ - ԺԱ ՄԱՆԱԿ Ժէ դար։
1. Թղ. 31ա. «Ով ընթերցող այս սուրբ գրոյս, վասն սիրոյն Քրիստոսի եւ ձեր ահեղ ատենին, այս գարշերեսս ի ձեզ ի մոխիրն, ես գրիչս չեմ արժանի ողորմութեանն Աստուծոյ։ Ապա աղաչեմ զձեզ լալով, որ սուրբ հարցս բարեխաւսութեամբ մի բերան Աստուած ողորմի հանէք իմ ծնօղացն Մուրատին, մեծ մաւրս եղբաւր Մխիթարին, իմ մայր Խանաղին, քվերցս Սաղային, Անային, եւ ամէն արեան մերձաւորացն. ամէն»։ 2. Թղ. 46ա. «Զեղկելի գրիչս զԳրիգորիս անուամբ եւեթ վարդապետս, հանդերձ մերայնօք. ամէն»
Հ. Մկրտիչ Վրդ. Անանեան բերած է Պոլիսէն՝ 30 Յունուար 1759ին։ Բովանդակութիւն. 1. Թղ. 2ա. Մասն նարեկի. «Վերստին յաւելուած կրկին հեծութիւն, նորին՝ Գրիգորի առ նոյն աղերս մաղթանաց, բան ի խորոց սրտից խաւսք ընդ Աստուծոյ. Գ. Տէր իմ տէր, տուիչ պարգեւաց, ինքնաբուն բաՈւնի հետեւեալ Բաները. Գ-Ը, Ժէ, ԻԴ, ԻԸ, ԻԹ. 2. Թղ. 15ա. (Տեառն Ներսէսի Լամբրոնացւոյ, Քննութիւն օրինաց հաստատութեան հարցն աւանդութեանց..., մասն). Ներսէս. Պաւղոս ի թուղթսն ողորմութիւն առնէին եկեղեցիքն հեթանոսաց, ի ձեռս նորա աղքատացն որ էին յԵրուսաղէմ եւ աղօթիցն էին պարապեալ, իսկ զհատուցումն պահանջել եւ ոչ երբեք ի գրոց լուաք։ Գրիգոր. Կամիմ պարզաբար ուսանել, զինչ էին աղքատքն, կամ որպէս լինէր նոցա ողորմութիւն...» կը մնայ կիսատ։ 3. Թղ. 18ա. «(Անանիա վարդապետի) Վասն խոնարհութեան. Արդ որպէս ասէ առաքեալ ամենայն խոնարհութեամբ զմիմեանըս լաւ համարել քան զանձինս. արդ, զամենայն ասելով յայտ առնէ եթէ բազում են մասունք խոնարհութեանն» (ա-իթ)։ - Վերջ թղ. 21ա. «Եւ լինի բաժին նմին յայսմհետէ ուրախութիւն սքանչելի ցնծութեամբ, յորմէ ոչ երկրորդ կամովք եւ երկիւղիւ, այլ առաջնովն եւ սիրով մնայ ի պաշտօնն Աստուծոյ, որում փառք»։ 4. Թղ. 21ա. «Անանիայի Շիրակացոյ (իմա՛ Նարեկացւոյ) ասացեալ յաղագս զըղջման արտասուաց, ի խնդրոյ Գրիգորի միայնակեցի. Ով աստուածասէր եղբայր, խընդրող սիրոյն Աստուծոյ, զբանն զոր աղաչեցեր յիս յաղագս զղջման եւ արտասուաց, եւ ես սակաւուք պատառս տամ քում աստուածսիրութեանդ»։ - Վերջ թղ. 31ա. «Եւ երանելին Նեղոս ասէ՝ զէն համարեցայ զաղաւթսն եւ զպահսն պարիսպ եւ աւազանս զարտասուսն, յորմէ եւ դու մի՛ ծուլասցիս հասանել շնորհին որ խոստացելոց բարեացն արժանի առնէ ի Քրիստոս Յիսուս ի տէր մեր, որում փառք յաւիտեանս. ամէն»։ 5. Թղ. 31ա. «Երանելոյն Եփրեմի ասացեալ յաղագս ապաշխարութեան. Ասէ երանելի մարգարէն Եզեկիէլ. Ասօրէնն եթէ դարձցի յանաւրէնութեանց իւրոց զոր արար եւ արասցէ արդարութիւն եւ ողորմութիւն, կելով կեցցէ»։ - Վերջ թղ. 45ա. «Արդ, որ ոք ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ եւ իմանայցէ եւ վայելեսցէ ի բարութեանցն ի ձեռն խոստովանութեան եւ ապաշխարութեան պարգեւացըն, որ փառօք պսակէ եւ ի գահոյս հանգուցանէ ի Քրիստոս Յիսուս ի տէր մեր, որում վայելէ փառք իշխանութիւն եւ պատիւ այժմ 6. Թղ. 45ա. «Ոգեշահ խրատ յաղագս խոստովանութեան, ասացեալ ի սրբոց հարց. Բարի պարգեւք եւ մեծ երախտիք է մեզ խոստովանութիւնն որ տվեալ է յԱստուծոյ, եւ մեք տգիտութեամբ զրկիմք ի շնորհացն Աստուծոյ, որ բազումք կան ի մէջ սառնացեալ մեղաց»։ - Վերջ թղ. 46ա. «Եւ որ ոչ խոստովանի այլ մեղօք մեռանի, յետ մահուան չկայ իշխանութիւն եւ յոյս փրկութեան, կամ այլ հնար, զոր տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս փըրկեալ ւազատեսցէ զամենայն հաւատացեալս անուան իւրոյ»։ 7. Թղ. 46ա. «Յաղագս ԺԵ նշանաց որ լինելոց է յետ սատակման նեռին, նախ քան զգալուստ Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի Աստուծոյ. Զկնի սատակման նեռին մնասցեն քառասուն աւուրք մինչեւ ի կատարած աշխարհի, այսինքն մինչ ի միւսանգամ գալուստն Քրիստոսի։ Եւ ԻԵ աւուրց յետ»։ Վերջ թղ. 46բ. «Յայնժամ եկեսցէ Քրիստոս փառօք հօր եւ ամենայն հրեշտակ ընդ նմա, եւ տեսցեն զնա ուրացօղքն եւ հրեայքն եւ ասասցեն. Այս է Քրիստոսն զոր խաչեցաք մեք յԵրուսաղէմ, այժմ ճշմարտապէս ճանաչեմք զսա եւ տեսանեմք զնշան բեւեռացն. եւ կոծեսցեն զանձինս իւրեանց մեծապէս»։