927
1088
1781։
նոտը։
Ա-ԼԲ։
թուղթ։
սեւ կաշի, միջուկը ստուարաթուղթ. երկու կողքերուն կեդրոնը կայ ոսկեզարդ մեծ ծաղիկ, յատուկ Պոլսոյ կազմերուն։
շատ լաւ։
Մխիթարեան Հարք։
սեւ։
բնագրին գրչութեամբ. 1. Թղ. 223ա. «Գրեցաւ Ղազարու պատմագիրքս յԱրարատեան դաշտի, ի հրեշտակացոյց սուրբ կաթուղիկէին, ի թուականութեան մերում ՌՄԼ (1780), ի Մարտի ամսեան. գրչութեամբ Գէորգայ նուաստի Կոստանդինուպօլսեցւոյ»։ 2. Թղ. 247բ. «Գրեցաւ մատեանս վարդապետին Կորիւնի ի ՌՄԼ (1780) թուականին Հայոց, ընդ յարկաւ սքանչելի շինուածոյ լուսաձեւեալ սուրբ կաթուղիկէին, որ կայ կայացեալ յԱրարատեան դաշտին, ի Վաղարշապատ քաղաքի. գրչութեամբ Գէորգայ ուրումն անարժանի, բնիկ տեղեաւ Կոստանդինուպօլսեցւոյ»։
Գէորգ Պալատեցի Տէր Յովհաննիսեան, Ձեռագրին գրիչը, նուիրած է Ս. Ղազարի Մատենադարանին։ Բովանդակութիւն. Ա. Ղազար Փարպեցի, Բ. Կորիւն. Ա.. Ղազար Փարպեցի. 1. Թղ. 1ա. «Պատմութիւն Ղազարայ Փարպեցւոյ, արարեալ ի խնդրոյ զօրավարին հայոց եւ մարզպանին Վահանայ Մամիկոնոյ. Սկիզբն առաջին գրոց պատմութեանն հայոց, որում սկիզբն արարեալ պատմեաց ստուգիւ այրն երանելի Ագաթանգեղոս, ի մահուն Արտեւանայ յԱրտաշրէ, յորդւոյ Սասանայ բռնաւոր Ստրահրացւոյն»։ Թղ. 31բ. «Տեսիլ սրբոյն Սահակայ Պարթեւի զոր ետես ի Վաղարշապատ քաղաքի, յորժամ նստէր ի սուրբ եկեղեցւոջն ի վերայ բեմբին մեր առ սեղանն Աստուծոյ ի սուրբ Կաթուղիկէն. Արդ գրեսցուք զտեսիլն, որ են բանք հօր եւ Յիսուսի Քրիստոսի Աստուծոյ եւ հոգւոյն սրբոյ»։ Թղ. 40ա. «Մահ Սահակայ եւ Մեսրոպայ. Եւ այնուհետեւ ոչ ոք ինչ իշխէր բանից ասել ինչ...»։ - Վերջ թղ. 223ա. «Լսել զփառաւորեալ եւ զերանելի բարբառն թէ եկայք օրհնեալք հօր իմոյ, ժառանգեցէք զպատրաստեալ ձեզ արքայութիւն ի սկզբանէ աշխարհի։ որում լիցի մեզ արժանի լինել եւ ամենեցուն, շնորհօք եւ մարդասիրութեամբ տեառն մերոյ եւ փրկչին Յիսուսի Քրիստոսի, ընդ որում հօր միանգամայն եւ հոգւոյն սրբոյ, վայելէ փառք իշխանութիւն եւ պատիւ, այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն»։ Բ. Կորիւն, Վարք Մաշտոցի. 2. Թղ. 224ա. «Պատմութիւն վարուց եւ մահուան առն երանելւոյ սրբոյն Մեսրոպայ վարդապետի մերոյ թարգմանչի, արարեալ ի Կորիւն վարդապետէ յաշակերտէ նորին. Զազգանազեան ազգին եւ Հայաստան աշխարհին զաստուածապարգեւ գրոյն, եթէ ե՛րբ եւ յորո ւմ ժամանակի մատակարարեցաւ»։ Վերջ թղ. 247բ. «Ի չորրորդում ամէն Կրմանայ արքայի, մինչեւ յառաջին ամն երկրորդ Յազկերտի որդւոյ Վռամայ, եւ դպրութեան հայոց յութերրորդ ամէ Յազկերտի առեալ զսկիզբն. եւ Քրիստոսի մարդասիրին փառք մաւիտեանս. ամէն»։