928404հաւանաբար 1782։
նոտր։
Ա-Դ։
թուղթ։
սրճագոյն կաշի, միջուկը ըստուարաթուղթ։
բաւարար։
Մխիթարեան Միաբանութիւն։
սեւ։
Էջ 56, 58-64, 66։
Բնագրէն տարբեր գրչութեամբ. 1. Էջ 57. «Տիրացու Գէորգին Տէր Յովհաննիսեան օրինակեալ զհամառօտ պատմագրութիւնս՝ երանելւոյն առն Կորիւն վարդապետի, առաքեաց առ մեզ ի Վենետիկ, ի յիշատակ իւր անմոռաց յուխտիս սրբոյն Ղազարու»։ 2. Էջ 65. «Որ ինչ գրի ի գիրս Ագաթանգեղոսի յաղագս պայծառացուցանելոյ լուսաւորչին մերոյ զՀայաստան եւ առանձնանալոյ նորա ի լերինս եւ այլ եւս բանք, զբազումս յայնց Կորիւն այր սքանչելի յառաջ բերէ ի գիրս իւր, եւ գուցէ յայս հայի այն բան նորա՝ զոր դնէ ի վախճան գրոցն, յերես 54. իսկ թէ ո՞ւր իցեն այսպիսի բանք, կարես տեսանել ի լուսանցս գրոյս, յորս նշանակեալ զԱգաթանգեղոս ըստ թղթահամարոյ տպագրելոյն՝ եդաք զլուսանանշանս, ի սկզբանն բոլորակ յայս ձեւ 0. եւ ի վերջին կիսաբոլոր յայս ձեւ (»։
Ձեռագիր տետրակս շատ հաւանաբար առաջին Կորիւնն է որ Տիրացու Գէորգ դպիր ղրկած է մեր մատենադարանին։ Հետեւելով գրած նամակներուն՝ պէտք է դրկած ըլլայ 1782ին։ Բովանդակութիւն էջ 1. «Պատմութիւն վարուց եւ մահուան առն երանեյւոյ սրբոյն Մեսրոպայ վարդապետի մերոյ թարգմանչի, արարեալ ի Կորիւն վարդապետէ յաշակերտէ նորին. Զասգանազեան ազգին եւ Հայաստան աշխարհին զաստուածապարգեւ գրոյն, եթէ ե՞րբ եւ յորոում ժամանակի մատակարարեցաւ»։ - Վերջ էջ 55. «Ի չորրորդում ամէն Կրմանայ արքայի, մինչեւ ցառաջին ամն երկրորդ Յազկերտի որդւոյ Վռամայ, եւ դպրութեան հայոց յութերրորդ ամէ Յազկերտի առեալ զսկիզբն. եւ Քրիստոսի մարդասիրին փառք յաւիտեանս. ամէն»։