1706332Ժէ դար։
նօտր մանր։
Ա-Ե։
թուղթ հաստ։
արդ, կիսակաշի լաթակազմ, սեւ գոյնով, միջուկը ստուարաթուղթ։
բաւարար. Ձեռագիրս թերի է սկիզբն ու վերջաւորութեան։
մոռցուած են։
չունի։
Ձեռագրիս սկիզբը գրուած է. «Հէքիմ Սահակին է», որ կ'ըլլայ մեծ հայրը՝ Հ. Մինաս Բժշկեանի։ Ալիշան գրած է ուրիշ տող մը. «Կազմեալ էր ընդ Բժշկարան Ը (Ձեռ. թիւ 335), յորմէ զատուցաւ։ Թիւ 335 Բժշկարանը ստացած ենք Հ. Մինաս Բժշկեանի ձեռքով։ Մատեանս է Բժշկարան Ամիրտովլաթի, որու կարգը համաձայն է Ձեռ. թիւ 2180ի։ Ունի հետեւեալ բովանդակութիւնը. Թղ. 1ա. «(Յառաջաբան). ...այլ եւթն դէմս ունի. Առաջինն այն է որ դեղ մն որ փորձած է՝ այլ աւտար իրք չի խառնի...»։ Առաջին թուղթը ինկած ըլլալով՝ թերի է սկիզբը. ամբողջութիւնը հմմտ. «Ամիրտովլաթի Ամասիացւոյ, Անգիտաց անպէտ», տպ. Վիեննա, 1927, էջ 1-14. մեր օրինակը կը սկսի էջ ձէն։ Թղ. 7բ. «Եւ յայսկից ի վեր յիշենք զդեղերուն զօրութիւնն եւ զանուանքն եւ զէութիւնն ի վերայ Այբենին եւ Բենին, եւ պատմեմք յԱբէն մինչեւ ի Քէն եւ ի Ֆէն զամենայն բառերս եւ զանուանքն եւ զտոխանն եւ զտալուն չաքն եւ զչարին փախանումն եւ զինչ որ կերպ ունի, թէ Աստուած կամի. ամէն։ Ա. Ալուսան, որ հայք վառվռուկ ասեն, եւ ինքն խոտ մն է, որ ի լերունքն կու բուսնի...»։ Թղ. 32բ. «Բ. Բաբունաճ, որ է պապուն, որ է իրիցուկն...»։ Թղ. 35ա. «Գ. Գարի, որ արապն զէր ասէ եւ պարսիկն ճավ ասէ...»։ Թղ. 37ա. «Դ. Դարձ, որ է արապն Փութանաճն եւ պարսիկն պուտինայ ասէ...»։ Թղ. 40բ. «Ե. Շասամինի, ինքն երեք ցեղ է, լաւն այն է, որ...»։ Թղ. 42բ. «Զ. Զաճ, որ է հայ բառով արջասպ եւ ինքն հինգ ազգ է...»։ Թղ. 51բ. «Է. Էպոհ, որ է վայրի լուֆահն, յիշած է լիունին...»։ Թղ. 51բ. «Ը. Ըռզիանն, որ է արապերէն ռազէանաճն եւ պարսկերէն պատիանն...»։ Թղ. 52ա. «Թ. Թանպուլ, ինքն տերեւ մն է անուշահոտ...»։ - Վերջ թղ. 55բ. «Թրաքի հայրայ, որ է ջնդիանան. յիշած է Աստուծով». թուղթ ինկած ըլլալով կը պակսի մնացած մասը։