1161
1658
ԺԷ դար։
նօտր։
1+ԱԺԴx12 (Բ, ԺԴ՝ 10 թղ.), Ա-Զx12 (Ա՝ 10 թղ., Ե՝ 14 Թղ, Զ՝ 3 թղ), Ա-Գx12 (Գ՝ 3 թղ.), Ա-Զx12 (Զ՝ 6 թղ.)։
թուղթ։
դրոշմանիշ սեւ կաշի, միջուկը ստուարաթուղթ։
բաւարար։
եւ այլ զարդեր չունի։
կարմիր։
թղ. 2բ, 163ա-164բ, 227բ-228բ, 256ա-բ։
Բնագրին գրչութեամբ. 1. Թղ. 255բ. «Զմեղաւոր հողոյս եւ զամենայն ազգայինս մեր եւ զամենայն հաւատացեալս եւ զընթերցօղսդ արժանի արասցէ Քրիստոս Աստուած մեր այն փառաց»։ 2. Թղ. 319ա. «Զծրօղ տառիս, զեղկելի եւ զթուառացեալ անձն զՍուքիաս պիտակ անուամբ այս ինչ յիշեցէք առ Քրիստոս միով տէր ողորմէիւ, եւ դուք յիշեալ լիջիք ի յուսոյն մերմէ յաւուր անձկութեան. ամէն»։ «Զսոյնս զայս զհոգելից եւ զհոգեկառոյց տառիս գծագրօղս, զտրուպ եւ զպիտակ անպիտան ծառայս ծառայից յետնագոյն եւ ըզչընչին անուամբ Յակոբ յորջորջեալս, զերրորդ գրիչս տառիս զանարգ դպիրս, ով բարեսէր ընթերցօղք, յիշեսջիք հայր մեղայիւ միով, առաջի բարձրելոյ բանի փառաց թագաւորի. ամէն»։
Հ. Փիլիպպոս Վրդ. Թերճիման Ասլանեան 1825ին բերած է Պոյիսէն։ Բովանդակութիւն. 1. Թղ. 1ա. «Սրբոյն Ներսէսի եպիսկոպոսի Տարսոնի Կիլիկեցւոյ, մեկնութիւն Առակացն Սողոմոնի. Հանդերձեալք Աստուծով մխիլ ի քննութիւն գրոց Առակացն Սողոմոնի, նախ զայս իմանամք զի երրորդ էր»։ Թղ. 134ա. «(Ա)յս Առակք Սողոմոնի թագաւորի անքննինք, զոր գրեցին բարեկամքն Եզեկիայ արքայի Հրէաստանի. Յարմար եւ յառաջիկայ բանք առակաց սուրբ նախաքննեալսդ, զի նորին Սողոմոնի աստուածախօսութիւն է...»։ 2. Թղ. 165ա. «(Իմաստութիւն Սողոմոնի, մեկնութիւն Ներսիսի Լամբրոնացւոյ). Եւ զայս իմաստութիւն Սողօմօնի որպէս եւ զնախագրեալսդ սորին զԱռակսն եւ զժողովողն եւ զԵրգերգոցն...»։ 3. Թղ. 229ա. «Գովեստ բանի ներբողական բացասացութեամբ Ներսէսի Կաթողիկոսի Հայոց, յաղագս տօնի գերագունիցն էութեանց, հրեշտակապետացն սրբոց Միքայէլի եւ Գաբրիէլի եւ ամենայն երկնայնոց զօրութեանց, զոր տաւնեն եկեղեցիք Քրիստոսի ընդ տիեզերս համախմբեալք ուրախութեամբ ի Նոյեմբերի Ը. (Ա)յսաւր երկրաւորս եկեղեցւոյ հանդիսաւորեալ քահանայապետութիւն ցնծայ հրաշափառապէս, զերկնաւորացն կատարելով զքահանայապետութեանց տաւնախմբութիւնս, առ ի պատիւ տիրականին համայնից պատճառին»։ - Վերջ թղ. 245բ. «Սակայն զանազանութիւն բազում է յերկաքանչիւրսն առաւելութեան եւ նուազութեան, փառաց եւ չարչարանաց, որպէս բաժանէ եւ տայ արդարապէս ըստ իւրաքանչիւր արժանաւորութեան ի փառս իւր յաւիտեանս. ամէն»։ 4. Թղ. 245բ. «Յաղագս տաւնի սրբոյ խաչին. Ամենայն բարեկամի գալուստ եւ սիրելոյ ուրախարարք են եւ տրտմահալածք, իսկ որ բազում երախտեաց եւ առաւել բարեաց պատճառս լիեալ իցեն, ի գալն իւրեանց յաճախեն զուրախութիւնն»։ - Վերջ թղ. 249բ. «Սոյնպէս եւ սա կարի պատեհագոյն աստ խօսել, զի քան զայն չէ պակաս ի զօրութենէ մտաց եւ յաւգուտ լըսողաց եւ ի պայծառութիւն տօնական աւուրս, զոր ողորմութեամբն Աստուծոյ բերան եղեալ աստուածընկալ մտացն Դաւթի՝ ասասցուք ընդ 5. Թղ. 249բ. «Ներբողեան կենսատու սուրբ խաչին, առ ի սրբոյ հօրէն մերմէ Դաւթէ ասացեալ, Տեառն Ներսէսի Կաթուղիկոսին մերոյ փոխադրեալ յոտանաւոր չափս եւ աստանօր եդաւ. Բարձրացուցէք զտէր Աստուած մեր միաբան, մարգարէն յառաջ ձայնեալ տայ ձեզ հրաման»։ 6. Թղ. 256ա. «Արդիւնաբան եւ հոգիաներկ վարդապետին Կիրակոսի Եզնկացւոյ արարեալ մեկնութիւն հարիւրաւորացն Եւագրեայ, ի խնդրոյ Յովհաննէս վարդապետի ի նոյն գաւառէն Եկեղեցեաց, ի սուրբ Կիրակու. Տնտես հաւատարիմ եւ իմաստուն յամենեցունց տեառնէն ընտրեալ եւ կարգեալ ի վերայ գերդաստանի տեառն նորա, զփրկաւէտ եւ զկենաց հացն խահգործեալ հրով հոգւոյն, եւ տալով ի ժամու ծառայակցացն գոր յամենայն ժամ բրդես քաղցեալ եւ նքողեալ անձանց» (ա-ձը)։ - Թղ. 269ա. «Կատարեցաւ առաջին հարիւրն պակաս տասամբ»։ Թղ. 269ա. «Նորին երկրորդ հարիւրն. Հայելի բարւոյն ուժոյն եւ իմաստիցն Աստուծոյ են յոչ էից գոյացեալ արարածքս. Աստուած բնութեամբ բարի է եւ զօրաւոր յամենայնի» (ա-ղ)։ - Թղ. 279ա. «Կատարեցաւ երկրորդ հարիւրն նորին Եւագրեայ»։ Թղ. 279ա. «Երրորդ հարիւրն. Հայր միայն գիտէ զօծեալն իւր եւ որդին զհայր իւր, իբրեւ զմիանձնական ի միանձնութեան, եւ հայրն իբրեւ զմիաւորութիւն ի միաւորականսն» (ա-ղ)։ - Թղ. 287ա. «Կատարեցաւ երեք տասամբ պակաս ԳՃ (երեք հարիւր)»։ Թղ. 287ա. «Նորին Եւագրեայ. Աստուած տնկեաց իւր բանաւորք եւ սնոյց զնոսա իմաստութեամբ ամենայն հնարիւք կոչեն զնա գիրք» (ա-ղ)։ - Վերջ թղ. 296ա. «Կատարեցաւ դդ. (չորրորդ) հարիւրին պակաս տասամբ»։ Թղ. 296ա. «Նորին Եւագրեայ հարիւրեակ հինգերորդ. Ադամ օրինակ է Քրիստոսի եւ Եւա մերում բնութեանս, վասն որոյ ել Քրիստոս ի դրախտէն իւրմէ եւ եկն աստ» (ա-ղ)։ - Վերջ թղ. 304ա. «Կատարեցաւ հինգերորդ հարիւրեակս տասամբ պակաս»։ Թղ. 304ա. «Նորին վեցերրորդ հարիւրակս. Զինչ եւ է գիտութիւն եղեալքս, սուրբ գիրք մեզ ոչ պատմեաց եւ եթէ որպէս առ նոսա ժամանեմք» (ա-ղ)։ Թղ. 311ա. «Նորին սրբոյն Եւագրեայ պակասորդքն զվեցհարիւրեկացն. Արքայութիւն երկնից է գիտութիւն բարձր խորհըրդոյն իմանալոյ վերագունին քան զերկինս որ իմաստնոց իմացականն է»։ - Վերջ 319ա. «Անգէտն մեղսասէրն ոչ կարէ պատկեր Աստուծոյ լինել, զի ամենայն կենօք իւրեանց հաւանին մեղացն որ ծնանի զմահ, յորմէ փրկեսցէ զմեզ Քրիստոս եւ զամենայն հաւատացեալս իւր եւ նմա փառք ընդ հօր եւ սրբոյ հոգւոյն. ամէն»։