1170219ԺԸ դար։
նոտր։
Ա-ԺԱ։
թուղթ։
կաշի, կպցուած ստուարատուղթի վրայ։
բաւարար. անցեալին խԽոնաւութեան մէշ մնացած բլլալով՝ կողքի ստուարաթուղթը վերածուած է թուղթերու. թղ. 1-40 կը տեսնուի ջուրի թողած հետքը գրադաշտին մէջ։
եւ այլ զարդեր չունի։
կարմիր։
թղ. 45ա-48բ, 84ա-բ, 122բ-128բ։
կը պակսին։ Բովանդակութիւն. 1. Թղ. 1ա. «(Յովհաննու Գռնեցւոյ եւ Բարդուղիմէոսի եպիսկոպոսի) ի սրբոյն Թովմայէ վարդապետէ, ի կարգէն սրբոյն Տօմինիկոսի, Յաղագս բնութեան. խնդրի թէ ցինչ է բնութիւն եւ քանի եղանակաւ ասի. Ասեմ թէ անուն բնութիւն զբազումս նշանակէ եւ բազում յեղանակաւ առեալ լինի, քանի յութ եղանակաւ ասի»։ - Վերջ թղ. 44բ. «Կատարեցաւ գիրք երկու բնութեանց եւ մի անձնաւորութեանն ի Քրիստոս, ի ձեռն Յոհաննու Գռնեցւոյ եւ սուրբ Բարդուղիմէոսի եպիսկոպոսի, ի փառս Յիսուսի Քրիստոսի, որ է օրհնեալ յաւիտեանս. ամէն»։ 2. Թղ. 49ա. «Քարոզ յաղագս ծննդեան Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի. Բանն մարմին եղեւ եւ բնակեաց ի մեզ. Արդ, ի չորից աւետարանչացն պատուականագոյն գտանի Յոհաննէս, որպէս ցուցանէ արծուաձեւն պատկեր ի կառքն Եզեկիէլի, վասնզի ի ձեռն բարձրագոյն տեղեացն յայտնի լինի բարձրագոյն բան նորա»։ - Վերջ թղ. 57բ. «Եւ զարիւնաւորն առեալ յարենէ կուսին. իսկ կոյսն քոյր մեր գոլով եւ դուստր Ադամայ հօր մեր, եւ արդ վասն այսմ ազգակցութեան եւ մերձաւոր գոլոյ մեզ առ Աստուած բանն մարմին եղեւ եւ բնակեաց ի մեզ»։ 3. Թղ. 58ա. «Քարոզ յաղագս համօրէն յարութեան, հարցումն եւ պատասխանի. Ջի ինքնին տէր հրամանաւ հրեշտակապետին եւ ի փող Աստուծոյ իջանէ յերկնից (...). Առաջին գալուստն է մարմնանալն ի կուսէն, երկրորդ յորժամ գայ ընթանուր դարձեալ դատաստան, բայց զանազանութիւն է»։ Վերջ թղ. 69բ. «Թէպէտ ամենեքեան ի մի կէտ յառնեն, ընդ նոսին յարուսցէ զմեց Քրիստոս ի մեղաց եւ դարձեալ ի նորոգումն փառաց, որ կենդանի է եւ թագաւորէ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն»։ 4. Թղ. 70ա. «Քարոզ յաղագս դժոխոցն. Խնդրի թէ հոգիքն բաժանեալք ի նմին ժամու կարեն հասանել ի տեղիս իւրեանց թէ ոչ։ Պատասխանեմ եւ ասեմ թէ ոչ, վասնզի ասէ աւետարանն թէ յաւուրն դատաստանի՝ թէ եկայք օրհնեալք հօր իմոյ»։ - Վերջ թղ. 83բ. «Դատաստանն կրկին է, այսինքն մասնաւոր եւ ընթանուր, զմասնաւոր դատաստանն՝ այժըմ առնուն հոգիքն եւ զ(ը)նթանուրն ի հասարակ յարութեան. եւ զիարդ լինի դատաստան մասնական եւ ընդհանրական կատարելապէս գրեալ է ի գիրս դատաւորացն. ամէն»։ 5. Թղ. 85ա. «Յաստուածախումբ եւ տիեզերական ժողովն Տարսոնի, որ եղեւ ի շրջանի ընթացից ժամանակի 626 թուականի Հայոց, հրամանաւ համահրեշտակ կաթողիկոսին Հայոց Գրիգորիսի, եղբօրորդւոյ սրբոյն Ներսէսի, յաջորդի առաքելական աթոռոյ սրբոյն Գրիգորի եւ քրիստոսապսակ արքային Հայոց Լէոնի, սակս միութեան եկեղեցւոյն Հայոց եւ Հոռոմոց, խօսք ատենական սրբոյն Ներսէսի այնմ քաղաքի Աթոռակալի եւ աստուածաբան վարդապետի. Ով հարք սուրբք եւ պետք ճշմարտութեան, ով Քրիստոսի ժողովրդեանն գլուխք եւ հովիւք»։ Վերջ թղ. 105ա։ 6. Թղ. 106բ. «(Ներսէսի Լամբրոնացւոյ) Գլխադրութիւնք հոռոմոց զորս պահանջեն առ ի մէնջ ի պէտս խաղաղութեան, ընդ որ եւ լուծմունք առընթեր եդեալք յայտնի. Նզովեցէք զասօղսն զմի բնութիւն ի Քրիստոս, զԵւտիքէս եւ ըզԴէոսկորոս»։ 7. Թղ. 109ա. «Խնդիրք հայոց ի հոռօմոց. Ամենայն մեղուցեալք ըստ իւրաքանչիւր յանցանաց կանոնական հրամանաւ դատեսցին»։ 8. Թղ. 109բ. «Թուղթ երանելոյն Ներսէսի Հայոց հայրապետի առ Մանուէլ թագաւորն հոռոմոց. Խոստովանիմք որպէս ուսաք ի հարցն սրբոց, հզօր յատկութիւն առ անձնաւորութեանն, անծին եւ անսկիցբն»։ Թղ. 113ա. «Ասասցուք սակաւուք եւ յաղագս աւանդութեանց եկեղեցւոյ...»։ Վերջ թղ. 118բ։ 9. Թղ. 119ա. «Թուղթ Տեառն Գրիգորիսի Հայոց Կաթողիկոսի, գրեալ է յեղբօրէ նորին Ներսէս եպիսկոպոսի հրամանաւ նորին, ի Միջագետս ասորոց, Յամայք կոչեցեալ նահանգին, յաղագս մերոյ ազգիս քահանայից հակառակաբանելոյ անմտաբար ընդ միմեանըս, ոմանց ասել զաստուածութեան բնութիւնն չարչարեալ եւ մեռեալ ընդ մարմնոյն, եւ ոմանց զմարմին միայն. Եւ արդ դիցուք զբանս նախ առ այնոսիկ որ զբնութիւնն Աստուծոյ յանդգնին ասել չարչարեալ»։ - Վերջ թղ. 122ա. «Որք եւ ի մէնջ եւս որոշած լինին հոգւով իբրեւ զԱրիոս, նաեւ ի փառաց որդւոյն Աստուծոյ՝ որչափ անզեղջ կան ի մոլար իւրեանց աւանդութիւնսն»։