1122
859
ԺԸ դար։
նօտր։
թուղթ։
թըղթակազմ։
բաւարար։
եւ այլ զարդեր չունի։
կարմիր։
Էջ 118-119. «Փատ օջիլ աւազն ուլուն ձեռվին ունին, Մէկ մէկ հեռուն հանց կու խայթեն»։ Էջ 120-136. «Յորժամ մտաք թամուց ամիս, Ճանճըն շատցաւ ի չարտխնիս, Երբ հօտն առին ըզթանաքիս, Լոք թափեցան ի վերայ գըրիս, Ճանճըս բազում է եւ անհուն, Եւ շուրջ կու տան ցորեկն ի բուն, Չեն թողուր որ լինամք ի քուն, Կասեն գրեն մինչ յիրիկուն։ Ճանճըն կու գայր տըզվըզալով, Եւ զուարճանայր նա խընդալով, Ի վերայ թեւիս նստէր սիրով, Թէ ինձ կարմիր գրէ հոլով։ Բազում եւ շատ են այս ճանճերս, Որ կու կենան ի յայս պատերս, Եկան լցվան ի չարտրխներս Կան հանգըստեան զգրագրերս, ձանօքն նստէր ի վերայ թեւիս»։
կը պակսին։ Բովանդակութիւն. 1. Էջ 1. «Տեառն Ներսէսի եւ Գրիգորիսի յիւրական նախնիսն ի համբակութիւն ելով տիս. Պարտապան է հաւր որդի, հատուցանել վարձս ծնաւղի, եւ անդրադարձ փոխարինի, բազում երկանց ըստ պատշաճի»։ 2. Էջ 81. «Ներբողեան ի Դաւթէ փիլիսոփայէ Տեառն Ներսէսի նորոգած նոր ոտանաւոր. Բարձրացուցէք զտէր Աստուած մեր միաբան»։ 3. Էջ 115. «Զաւրութիւն ոտանաւոր բանիս. Նախ ըզտարերացս դրութիւն եւ զկարգն ցուցանէ, եւ ապա զի ի շարժմանէ»։ Էջ 118. «Սուրբ եւ իմաստուն վարդապետին Յովանիսի Եզնկացո(յ) արարեալ այլաչափ տաղս ի խնդրոյ բարեպաշտ իշխանին Ապլոցի, ըստ նախագիծ տաղիս տանց. Յամենահրաշ գործ արարչին որ գոյացան, մեծ եւ ահեղ սքանչելիք ներգործեցան» (սկ. «Յոհանիսի բան յաղագս երկնի ի խնդրո իշխանի Հայոց Ապլոյ անուն»)։ էջ 122. «Աւարտումն նախագիծ տանց րստ անուան նորին, դարձեալ յաղագս երկնի. Այն որ յառաջ քեզ ճառեցան բանք նախնական, յաղագս երկուց տրամագծիցն անկիւնական»։ - Վերջ էջ 162. «Ընդ որս եւ ես փայտս անտառի եւ գօսական, երգեմն զփառս աստուածութեանն անզրաւական»։ 4. Էջ 163. «(Զաքարիայի ասացեալ) Յաղագս աստեղն եւ մոգուցն եւ մանկանցն Բեդղաղէմի. Ծագումն մեծ եւ հրաշալի, լոյսըն ի հօրէ անքննելի, հուր թափանցիկ երեւելի, աստղ է պայծառ բորբոքելի»։ 5. Էջ 175ա. «Երգ ի վերայ աւազակին. Տէր ողորմեցար աւազակին, բացեր զդուռն ադեն դրախտին, եւ հանգուցեր յանճառ բարին, ժառանգել զդրախտն հայրենին»։ 6. էջ 177. «(Տաղ). Երգս յաւէժական, երգեմք բանական, երիցդ միական, ի նմանըս աննման»։ 7. Էջ. 179. «(Գանձ սրբոյն Դաւթի եւ Յակոբայ առաքելոյն), Այս է դ. վանկէն, ազնիւ ասա. Խորք անքննին յանճառ անհասին, հաւր արարչին եւ մարդասիրին» (սկ. «Խաչատուր»)։