16351000Ժէ դար։
նօտր։
չեն նշուած։
թուղթ տոկուն եւ սպիտակ։
գրեթէ անզարդ շագանակագոյն կաշի, միջուկը ստուարաթուղթ։
բաւարար։
եւ այլ զարդեր չունի։
կարմիր թանաքով են։
Էջ 279-282, 340-356։
«Յիշատակ է Իզմիրցի Յովհաննէս եպիսկոպոսի, որ եբեր ի Կոստանդնուպօլսոյ Հ. Մատթէոս Վրդ.ն մեր Թէոփիլեան, յամի 1796, ի Մատեանս կը բովանդակէ Նիկողայոս Լիւրացիի Մեկնութիւն Եբրայեցւոց թղթոյն եւ Որոգինէսի՝ Մեկնութիւն Երգ Երգոցի, հետեւեալ կերպով. 1. Էջ 1. «Նախերգան գերազանց վարդապետին Նիկողայոսի Լիւրացւոյ, ի կարգէ սրբոյն եռանչիսկոսի, վասն մեկնութեան թղթոյ երանելւոյն Պօղոսի որ առ Եբրայեցիսն. թարգմանեալ ի ձեռն վսեմախոհ երա Պօնայի, ի լատին լեզուէ ի հայս. Յորժամ եկեսցէ կատարեալն, ունայնասցի մասնաւորն. զբանս զայս գրէ Պօղոս ի Կորնթացւոց, 13, 10 համար, իսկ առ ի մեկնութիւն սորին գիտելի է, զի ի սկիզբն եկեղեցւոյն, հրեայքն ըրք դառնային ի հրէութենէ ի հաւատն Քրիստոսի, յոյժ անվայելչաբար եւ անգիտաբար նախանձէին վասն օրինացն Մօվսիսի, որպէս գրեալ է ի գիրս գործոց, որ է ճառ նորածնեալ եկեղեցւոյս, որպէս ասէ Ջերոնիմոս ի թուղթն իւր առ Պօլինոս...»։ Էջ 29. «Մեկնութիւն թղթոյն սրբոյն Պօղոսի առաքելոյն որ առ Եբրայեցիսն, գերազանց վարդապետին նիկողայոսի Լիւրացւոյ. Գլուխ Առաջին. Բազում մասամբք եւ բազում օրինակօք խօսեցաւ Աստուած ընդ հարս մեր մարգարէիւք. Առաքեալս Պօղոս զթուղթս գրեաց առ հաւատացեալսն, որք ի հրէութենէ դարձեալ էին ի հաւատն Քրիստոսի, որք կամէին պահել զհին օրէնքն ընդ աւետարանին, համարելով նոցա զի շնորհքն Քրիստոսի առանց նորա ոչ իցէ բաւական...» (Գլ. ԱԺԳ)։ - Վերջ էջ 278. «25. Շնորհք ընդ ամենեսին ձեզ. ամէն։ Այսինքն՝ հաստատեսցի, իսկ շնորհքն Աստուծոյ է սկիզբն փառաց, եւ երկոքին միայն յԱստուծոյ են՝ ըստ սաղմոսին, զշնորհս եւ զփառս տացէ տէր. զոր տացէ մեզ տէր Տիսուս որ կենդանի է եւ թագաւորէ ընդ Աստուծոյ Հօր միութեամբ Հոգւոյն սրբոյ ի յամենայն յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն»։ 2. Էջ 283. «Խօսք Օրոգինոսի յԵրգս Երգոցին մեկնութիւն. Հարսն. Գլուխ մէկ. Համբուրեսցէ զիս ի համբուրից բերանոյ իւրոյ. Արդ հրեայքն յօրինաց անտի փութացան մերձենալ ի համբոյր բերանոյն, որ զգեցաւ մարմին, եւ այս եղեւ ի ձեռն առաքելոցն, որք ի հրէից անտի ընտրեցան. ուստի եւ Յօհաննէս ի լանջս անկեալ համբուրեաց...» (Գլ. Ա-Ը)։ - Վերջ էջ 339. «ի բաժանէն անբաժին լեալք արտաքս ելանեն, այլ մաղթեսցուք բանին ի մարմնոյ հարսինն զոք ի մէնջ մի՛ զրկել, զի ամենայն նմա դիւրին է որպէս եւ կամի, նմա փառք յաւիտեանս. ամէն»։