Other notices
— - Bibliographic notice
934
ՊԱՏՄԱԳԻՐՔ ՀԱՅՈՑ ԿԳ. ԹՈՎՄԱ ՄԵԾՈՓԵՑԻ
1792 - 1792

ID
Number
934
Old record number
1698
Title
ՊԱՏՄԱԳԻՐՔ ՀԱՅՈՑ ԿԳ. ԹՈՎՄԱ ՄԵԾՈՓԵՑԻ
Start date
1792
End date
1792
Date details

1792։

Copy place
Զմիւռնիա։
Reference
Type
Number of pages
50
Dimension
18x30
Layout
միասիւն (12x23)։
Writing details

նոտր։

Codicology

Ա-Բ։

Principal subject
Subject details

թուղթ։

Number of lines
35։
Binding

սեւ կաշի, միջուկը ըստուարաթուղթ։

State of preservation

բաւարար։

Copyist
Գալուստ քահանայ։
Owner

Commanditaire
Illuminator
Binder
Parchment flyleaf

Lettrines

եւ այլ զարդեր չունի։

Initials

Marginal illuminations

Images

Canon tables 1

Canon tables 2

Title text

կարմիր։

Blank pages

Էջ 1-2։

Colophon

տե՛ս Անուանաթերթը։

Informations

Հ. Ներսէս Վրդ. Սարգիսեան Հայաստան ուղեւորութեան ընթացքին ըԶմիւռնիայէն անցնելուն՝ ստացած է իբր նուէր Ս. Ղազարի մատենադարանին. Ձեռագիրը հասած է Վենետիկ 10 Հոկտ. 1844ին։ Բովանդակութիւն. 1. Էջ 3. Անուանաթերթ. «Գիրք Պատմութեան, արարեալ Տեառն Թօմայի երջանիկ եւ գերիմաստ վարդապետի Մեծոբեցւոյ, որ պատմէ ողբալով եւ կսկծմամբ զդառնագոյն անցիցն եւ զմեծագոյն աղէտիցն որք անցեալ են ընդ ազգս Հայոց եւ ընդ աշխարհս մեր ի Թամուրլանկ կոչեցեալ չար բռնաւորէն եւ յայլոց ոմանց բռնակալաց յետ նորա։ Եւ եւս զնորոգութենէ սրբոյ եւ լուսակերտի Աթոռոյս Էջմիածնի, գերապանծ մօրն Հայաստանեայցս ազգի։ Ընդ որս համախառն եւ զայլս ոմանս անցս երեւելիս եւ հարկաւորս առ ի գիտել։ Գաղափարեցեալ նախ ի կրկին օրինակաց մեծաւ զգուշութեամբ ի գերահրաշ եւ ի լուսակառոյց Աթոռոյն Սուրբ Էջմիածնին, ի Հայրապետութեան Տեառն Ղուկասու սրբազնակատար եւ գերընտիր Կաթողիկոսի Ամենայն Հայոց։ Եւ այժմոյս ի նոյնոյ գաղափարեցելոյ օրինակեցեալ եղեւ ի Զմիւռին, ի վայելումն Տեառն Իսահակայ աստուածիմաստ վարդապետին, վերադիտողի սոյնոյ քաղաքի, աշխատասիրութեամբ Գալուստ մեղսալից եւ յիմարոգի քահանայի, ի թուոջ փրկչին 1792, եւ ի մերումս թուոջ ՌՄԽԱ»։ 2. Էջ 5. «Պատմութիւն համառօտաբար վասն արեւելեան թագաւորացն պղծոյն եւ չար գազանի Լանկթամուրայ եւ այլոցն, զոր արարեալ է քաջ վարժապետին Թումայ վարդապետին. Պարտ է գիտել ուսումնասիրաց եւ բանասիրաց անձանց զի ժամանակն բաժանի յանցեալն, ի ներկայն եւ յապառնին»։ - Վերջ թղ. 60. «Եւ նոքա երթեալ առ հայրն նորա Սքանդարն գանկատեն զնմանէ եթէ ոչ կարեմք տանել վշտաց եւ դառնութեան նորա, զի կարի յոյժ աղքատացոյց զաշխարհն մեր։ Եւ նա կարի յոյժ դառնացեալ կոչեաց զնա առ ինքն» կը մնայ կիսատ։

Content